Over mij
Het kwam geleidelijk opzetten, de pijn in mijn rug. Eerst dacht ik nog: dat gaat wel weer over, het komt door de zwangerschap. Ook de huisarts gaf dat als oorzaak en zei dat rugpijn in de meeste gevallen vanzelf over gaat na een paar weken. Maar de weken gingen voorbij en de pijn werd niet minder, maar juist erger!
De alledaagse dingen: mezelf aankleden, het huishouden, de zorg voor mijn baby gingen me steeds moeilijker af door de pijn. Ik was doodmoe, maar door de pijn kon ik ’s nachts niet goed slapen. Ik moest om de haverklap huilen, van de pijn, door de ellendige situatie en om de angst niet te weten waar de pijn vandaan kwam.
Toen ik op een zaterdagmorgen mijn bed niet meer uit kon van de pijn, was de nachtmerrie compleet. ‘Zo hoeft het van mij niet meer’ schoot er door me heen en ik schrok van deze gedachte. Ik was altijd vrolijk en positief, maar dit is wat pijn met mij deed: ik zag het niet meer zitten, was radeloos en voelde me verschrikkelijk.
Uiteindelijk heb ik maar vijf maanden met pijn gezeten, relatief kort. Ik kan me dan ook maar een klein beetje voorstellen hoe het is om jaren met pijn te moeten leven. Het lijkt me verschrikkelijk en zo uitzichtloos, vooral als artsen geen oplossing hebben. Daarom wil ik vrouwen met onbegrepen, chronische pijn een beter perspectief geven, ook omdat ik zelf ervaren heb wat pijn met je kan doen.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat meer vrouwen met chronische, onbegrepen pijn geholpen kunnen worden met hun pijn als er verder wordt gekeken dan alleen naar het lichaam. Trauma’s, negatieve emoties en gedachten kunnen net zo goed oorzaken van pijn en klachten zijn.
Als iemand inzichten krijgt tijdens een sessie komt mijn enthousiasme naar boven, ook ben ik nieuwsgierig, onderzoekend en ik houd van puzzelen. Ik wilde vroeger daarom rechercheur worden (mede door de serie Baantjer), maar ik krijg al enge kriebels in mijn bovenbenen als ik een klein wondje zie. Ik wil niet weten hoe ik reageer als ik een met bloed besmeurd lijk tegen kom, dus mijn ambitie om rechercheur te worden heb ik laten varen. Mijn rustige persoonlijkheid en iets afwachtende houding is het eerste wat bij mij opvalt. Dat ik ook humor heb en af en toe best gek kan doen, komt naar voren als ik me op mijn gemak voel.
Lees verder als je meer over mij wilt weten.
- Ik ben nu blij met mijn krullen, maar ik vond ze vroeger verschrikkelijk. Toen ik op een dag mijn lange haren korter liet knippen, kwamen mijn krullen tevoorschijn en dachten alle klasgenootjes dat ik een permanent had genomen (wat toen alleen oudere dames deden).
- Je mag me wakker maken voor chocolade paaseitjes. Het liefst met een vulling erin. Gelukkig is het maar één keer per jaar Pasen, want zo’n kilozak is niet veilig voor mij.
- De Achterhoek is mijn geboortegrond en daar voelt het nog steeds als thuiskomen. Maar ondertussen woon ik al de helft van mijn leven in Zuid-Limburg en ook hier voel ik me thuis. Ik spreek dus geen Limburgs (al probeer ik het thuis wel, tot ongenoegen van mijn zoon), maar ik kan het wel verstaan.
- Ik vier graag Vastelaovend in Maastricht. Ik maak hiervoor mijn eigen carnavalskostuum en zing alle carnavalsliedjes mee. Drie dolle dagen vrienden over de vloer, confetti en verkleedkleren verspreid door de woonkamer en pizza eten op de Markt.
- Rauw vlees en rauwe vis is echt niks voor mij, maar verder lust ik alles. Ik eet vooral veel groente en fruit.
- Ik vind het leuk om dingen zelf te maken. Dan gaat het vooral om taart en gebak en kleren voor mijzelf of voor de kinderen, maar ook bouillon, jam en wasmiddel en vroeger zelfs yoghurt en brood.
